Hear me.

Długo już nie piszę, ale musiałam. Zawsze jak tu jestem słucham jakiejś piosenki, a teraz właśnie lecą słowa :

Can nobody hear me?
I've got a lot that's on my mind
I cannot breathe
Can you hear it, too.

Czy nikt mnie nie słyszy?

Mam wiele rzeczy na mojej głowie
Nie mogę oddychać
Możesz to również usłyszeć?

 Zastanawiam się czy inni są w stanie dostrzec, że czasem potrzebujemy pomocy i wsparcia, czy są gotowi przyjść do nas i bez słów zrozumieć o co chodzi?  Ostatnio spotkałam kilka osób, które próbowały mnie zrozumieć, tyle, że tylko jednej byłam w stanie wytłumaczyć czemu zachowuję się tak, a nie inaczej, porozmawiać, zaufać, polubić i to nawet bardzo. Właśnie teraz przyszedł taki moment, w którym mogę powiedzieć, że nigdy nie umiałam mówić o tym co mnie dręczy, bo wiedziałam, że nikogo i tak to nie zainteresuję.. Czego mi brakowało? Wiem, zabrzmi to głupio, ale osób, które po samym milczeniu dostrzegałyby co jest nie w porządku. Pytania, myśli, odpowiedzi. Nikt nie jest czarodziejem, ani wróżką, ale jeśli wie, że ani mi, ani jemu nie pomaga to w niczym, to po co udawać? Męczy mnie to, męczy mnie opowiadanie komuś o tym co się stało, jeśli pyta, bo widzi co dzieję się na zewnątrz, a nie wie jak jest w środku.Racja odrzuca to większość osób, bo nie potrafię w całości opowiedzieć jak jest. Nie cierpię jak ktoś mówi: Wszystko będzie dobrze, ułoży się ! Za każdym razem przytłacza mnie to coraz bardziej, bo wiem, że nawet nie słuchał mojej opowieści, tylko chcę zdobyć zaufanie,  popularność i jestem jego kolejną kukiełką w dążeniu do celu. Choć tak bardzo chciałam żeby usłyszał...